Recenzja “Zdjęcie: proces tworzenia”

Cytuję fragment:
“Choć fotografem wielkim duChemin jeszcze nie jest, to nie można mu odmówić pasji, chęci uczenia się, szukania nowych dróg – także za cenę błądzenia, pomyłek i nieudanych eksperymentów.”

Tu pytanie do Piotra, który wywołał wilka z lasu: jakie cechy i osiągnięcia powinien mieć fotograf, by zostać fotografem wielkim?

Opinie innych osób również mile widziane, zapraszam do dyskusji

Jeszcze dla jasności: nie założyłem tego wątku, żeby się z kimś spierać na temat wielkości fotografów. Chcę jedynie, żeby ludzie pokazali, czym się kierują przy ocenie wielkości twórcy.

Na podstawie zdjęć dzieci powiem Ci tak:

Wielki fotograf fotografuje smutne dzieci, patrzące melancholijnym wzrokiem gdzieś w dal. Dobrze żeby takie dziecko miało jakiś rekwizyt, typu przyciśnięta do ucha szklana muszla, wianek na głowie, futro mamy itd. itp.

Natomiast mały fotograf, nie kreuje rzeczywistości tylko fotografuje dzieci takie, jakimi one są. Uśmiechnięte, pochłonięte zabawą.

I mówię to całkowicie szczerze, szanując Twój profesjonalizm.

Czyli wg Andrzeja wielki fotograf to przede wszystkim kreator. Rozumiem, dziękuję za odpowiedź.
p.s. z moim profesjonalizmem to przesadziłeś ))

Tak, jestem zdecydowanie za kreacjonizmem. Kreacjonizm, jak wiadomo, pochodzi od istoty wyższej, na użytek tej dyskusji, można powiedzieć większej. Oczywiście mówimy o kreacjonizmie na zasadach TFP.

Zatem słynny konstruktor światła, Joe McNally, wielkim być nie może… zdecydowanie rzadko działa TFP

Też o McNallym pomyślałem.
Wielka fotografia to spocona fotografia. Ten pot fotografa powinno być widać na zdjęciu. Dlatego warto nieraz przed cyknięciem zdjęcia skopać ogródek.
Wracając do McNally’ego – na jego fotach nie widać potu. Te tabuny asystentów źle wpływają na poziom jego zdjęć.

Piotr ma rację z tym duCheminem. Byłem przed chwilą na balkonie i przejrzałem książkę „Zdjęcie: proces tworzenia”. Ani jednego zdjęcia manierycznego dziecka. Ani nawet pół.

Hmmm… polemizował nie będę, bo już napisałem, że nie po to ten wątek abym się spierał tylko wysłuchał zdania innych. Wczoraj tarzałem się w nocy na chodniku na pl. Trzech Krzyży, zainspirowany pewnym zdjęciem z portfolio Joe’go. Bez asystenta byłem. Jedna lampa, on miał dwie. Nawalał mi przekaźnik radiowy. Lampa wypalała co 10 raz. Stała na chodniku, więc jednym okiem kontrolowałem czy ktoś już jej nie pożycza sobie. Grupki pijanej młodzieży co chwila w kadrze, przestoje. Jeden kadr godzinę robiłem. Trochę się spociłem. Ale jak wiadomo to widza nie obchodzi. Liczy się efekt. Wieczorem wstawię, zobaczymy czy było warto gacie i koszulinkę brudzić o trotuar

Hmm, to u Was piją?

Coś gadali, że przyjechali na wycieczkę z Wrocka

To dobrze, że do Was wyjeżdżają. Angole kiedyś Kraków nawiedzali w tym celu.

Dla Was dobrze, a nasi nocni fotoziutkowie mają nerwówkę o sprzęt.

Więcej nerwów, większa fotografia.

Mam podziękować mieszkańcom Wrocka za umożliwienie mi wykonania większej fotografii?

Prawdziwie wielcy fotografowie nikomu nie dziękują. Przecież głównie musieliby dziękować sobie.

całkowicie zgadzam się z Andrzej2 ^^

w TOP galeriach jest ostatnio moda na panny zbolałe i cierpiące

to samo dotyczy sposobu ukazania dzieci, ich dzieciństwa oraz bolesnego dorastania

nie są “modne” zdjęcia “uśmiane”, trendy jest cierpienie wtórne i sposób jego oddania na zdjęciu

że tak powiem nic nowego

czekam, aż ktoś napisze, że jemu na wolnym powietrzu w odległości 5-15 m od aparatu radiówka odpala za każdym razem – powinien od razu iść dać zadatek na mszę

okuka67 wrote:

… jakie cechy i osiągnięcia powinien mieć fotograf, by zostać fotografem wielkim?

Opinie innych osób również mile widziane, zapraszam do dyskusji

Jeszcze dla jasności: nie założyłem tego wątku, żeby się z kimś spierać na temat wielkości fotografów. Chcę jedynie, żeby ludzie pokazali, czym się kierują przy ocenie wielkości twórcy.

Ciekawe pytanie i od wczoraj się nad tym zastanawiam.
Poki co wymyśliłem takie cóś , za krótko chyba jeszcze w tym siedzę – ale fotograf wielki to MZ mający swój rozpoznawalny styl i utrzymujący stale wysoki poziom prac.
Istnieje chyba jednocześnie mała pułapka, związana z “wielkością” fotografa – “wielkie” nazwisko może narzucać czasem ocenę pracy… bo to wielki fotograf sfocił